Prof. dr. Ton Lathouwers (1932) studeerde wis- en natuurkunde, en Slavische talen en letterkunde. Hierna volgde hij gedurende vier jaar een studie vergelijkende cultuur- en godsdienstwetenschappen over de ontmoeting tussen Oost en West. In 1968 werd Ton Lathouwers benoemd tot gewoon hoogleraar Russische letterkunde te Leuven, met een nevenopdracht aan de theologische faculteit: religieuze thematiek in de moderne literatuur. Kort na zijn benoeming tot hoogleraar begaf hij zich op de zenweg. Hij bereisde onder andere Japan, Thailand, Birma en ook Indonesië. Daar legde hij zich toe op de studie van het Chinese Rinzai (Lin Chi)-ch’an traditie onder leiding van ch’an-meester Teh Cheng (S.A. Jinarakkhita), die Ton in 1987 transmissie als zenmeester verleende. Bij die gelegenheid werd hem de naam Hui Yu toegekend, wat ‘vriend van wijsheid’ betekent.In 1987 verkreeg Ton Lathouwers zijn officiële autorisatie (transmissie) als leraar Chinese Rinzai Chan van de Chinese Ch’anmeester Teh Cheng. Vele jaren begeleidde hij zengroepen in Nederland, België en Zweden maar concentreert zich, gezien zijn hoge leeftijd, op de sesshins in Steyl (NL).
Geert Mortier (1954) begon in 1988 met zenmeditatie bij de Leuvense Zen Dojo (actueel Komyudo, Zenboeddhistisch Centrum Leuven, Soto). Een jaar later ontmoette hij Ton Lathouwers, op dat ogenblik professor Russische letterkunde en initiatiefnemer van een informele Rinzai zengroep binnen de ruimere context van de Leuvense Universitaire parochie. Deze ontmoeting bleek bepalend voor zijn zenweg en resulteerde o.a. in de medewerking aan boeken als De moed tot het onmogelijke en Zij die altijd is soms en in de samenstelling/eindredactie van werken als Meer dan een mens kan doen en Je kunt er niet uitvallen (verschijnt lente 2020). In 1995 kreeg hij de zennaam Kuang-in, Licht dat de diepten doorpeilt. Na het emeritaat van prof. Lathouwers leidde hij eerst samen met Hedwig Kaerts en na haar overlijden, alleen de Leuvense zengroep die nu al ruim 30 jaar actief is en momenteel Maha Karuna Ch'an Leuven heet. In 2000 kreeg hij bevestiging als zenleraar. In 2019 kreeg hij de volledige autorisatie (transmissie) als zenleraar in de Maha Karuna Ch'an traditie, wat hem tot dharma-opvolger van Ton Lathouwers maakt in een traditie die reikt tot Linji Yixuan (Rinzai Gigen).
Hedwig Kaerts (+ 2017) was gedurende vele jaren de bezielende kracht en de verbindende schakel van de Leuvense Maha Karuna zengroep. Hoewel zij geen formele zenweg ging en dat vanuit haar christelijke inspiratie als o.a. koster van de Sint-Jan De Doperkerk (Universitaire Parochie) ook niet nodig vond, was zij een inspirator voor niet enkel de Leuvense zengroep maar ook voor de maandelijkse zenzaterdagen in de Abdij van Averbode. Zij woonde op het Leuvense begijnhof en de Rijnlandse mystiek die o.a. de christelijke vernieuwingsbeweging van de begijnen inspireerde, bleek tot op het laatst haar belangrijkste inspiratie, naast de oneerbiedige teksten van beeldenstormer Linji (Rinzai).
Bieke Vandekerckhove (+ 2015 ). Elsbeth Wolf over Bieke: 'Al zoveel jaar leeft Bieke Vandekerckhove niet meer onder ons en toch is ze springlevend aanwezig. Haar foto staat op het altaar, zij aan de rechterzijde van Kwan Yin, Teh Cheng ter linkerzijde. Haar boeddhistische naam is sindsdien toegevoegd aan de Litanie van de Transmissie voor vrouwen. Twee boeken liet ze na als getuigenissen van haar leven. Het is van een ongekende schoonheid hoe zevenentwintig jaar leven met ALS voor haar tegelijk een weg is geworden van bevrijding en verlossing. Om zover te komen beschrijft ze hoe ze jarenlang door diepe dalen heeft moeten ploeteren, de woestijn is ingesmeten; tot ze tot de ontdekking kwam dat alles er is, dat niets ontbreekt. Ondanks de gebrokenheid, het verlies, de vierkante centimeter waarop haar leven zich afspeelde, is er een heelheid gekomen, die de gebrokenheid overstijgt. Ik wil het niet mooier maken dan het is, de pijn en het verlies zijn er altijd geweest, maar zij heeft laten zien, en haar boeken zijn daar de getuigenis van, dat het ‘onmogelijke mogelijk is’ dat het mogelijk is om alles te verliezen en toch een vervuld leven te leven. En meer dan dat, om een voorbeeld en gids te worden voor anderen.
Er toe komen
Er toe komen
me even
terug te trekken
op een plaats
waar stilte heerst
open ruimte.
Daartoe komen is
steeds weer
een heel nieuw
en eigen gebeuren.
Is het niet
dit gebeuren zelf
dat me steeds weer
en altijd anders
dráágt
dat me
zacht
mee troont
vriendelijk ongeweten
als mijn moeders hand
me bracht
naar de plaats
waar ik moest komen?
De plaats
als waar ik ben
geboren
zo stil zo ruim
onder de sterren.
Hugo Cammaer (+ 2024)
19 November 2023