Ballad of the Absent Mare
Say a prayer for the cowboy
His mare's run away
And he'll walk till he finds her
His darling, his stray
But the river's in flood
And the roads are awash
And the bridges break up
In the panic of loss.
And there's nothing to follow
There's nowhere to go
She's gone like the summer
Gone like the snow
And the crickets are breaking
His heart with their song
As the day caves in
And the night is all wrong
Did he dream, was it she
Who went galloping past
And bent down the fern
Broke open the grass
And printed the mud with
The iron and the gold
That he nailed to her feet
When he was the lord
And although she goes grazing
A minute away
He tracks her all night
He tracks her all day
Oh blind to her presence
Except to compare
His injury here
With her punishment there
Then at home on a branch
In the highest tree
A songbird sings out
So suddenly
Ah the sun is warm
And the soft winds ride
Oh the willow trees
By the river side
Oh the world is sweet
The world is wide
And she's there where
The light and the darkness divide
And the steam's coming off her
She's huge and she's shy
And she steps on the moon
When she paws at the sky
And she comes to his hand
But she's not really tame
She longs to be lost
He longs for the same
And she'll bolt and she'll plunge
Through the first open pass
To roll and to feed
In the sweet mountain grass
Or she'll make a break
For the high plateau
Where there's nothing above
And there's nothing below
And it's time for the burden
It's time for the whip
Will she walk through the flame
Can he shoot from the hip
So he binds himself
To the galloping mare
And she binds herself
To the rider there
And there is no space
But there's left and right
And there is no time
But there's day and night
And he leans on her neck
And he whispers low
"Whither thou goest
I will go"
And they turn as one
And they head for the plain
No need for the whip
Ah, no need for the rein
Now the clasp of this union
Who fastens it tight?
Who snaps it asunder
The very next night
Some say the rider
Some say the mare
Or that love's like the smoke
Beyond all repair
But my darling says
"Leonard, just let it go by
That old silhouette
On the great western sky"
So I pick out a tune
And they move right along
And they're gone like the smoke
And they're gone like this song
Ballade van de Afwezige Merrie
Zeg een gebed voor de cowboy
Zijn merrie is weggelopen
En hij zal lopen tot hij haar vindt
Zijn lieveling, zijn verdwaalde
Maar de rivier is overstroomd
en de wegen weggespoeld
En de bruggen breken
In de paniek van verlies.
En er is niets om te volgen
Er is geen plek om heen te gaan
Ze is weg als de zomer
Weg als de sneeuw
En de krekels breken
Zijn hart met hun lied
Als de dag instort
En de nacht is helemaal fout
Droomde hij, was zij het
Die voorbij galoppeerde
En de varens verboog
En het gras openbrak
En haar hoefslag drukte in de modder met
Het ijzer en het goud
Dat hij aan haar hoeven spijkerde
Toen hij nog was de heer
En hoewel ze gaat grazen
Slechts een minuut verderop
Hij volgt haar de hele nacht
Hij volgt haar de hele dag
Oh blind voor haar aanwezigheid
Behalve om zijn verwonding hier
te vergelijken met haar straf daar
Dan thuis op een tak op de hoogste boom
Een zangvogel zingt het uit
Zo ineens. En de zon is warm
En de zachte wind fluistert door de wilgenbomen
naast de rivier
Oh de wereld is zoet
De wereld is wijds
En ze is daar waar
Het licht en de duisternis zich verdelen.
En de damp die van haar afkomt
Ze is enorm en ze is schuw
En ze stapt op de maan
Als ze klauwt naar de hemel
En ze komt naar zijn hand
Maar ze is niet echt tam
Ze verlangt ernaar verloren te zijn
Hij verlangt naar hetzelfde
En ze zal steigeren en ze zal verdwijnen
Door de eerste open pas
Om te rollen en te eten
Van het malse gras op de berg
Of ze zal uitbreken naar
het hoogplateau
Waar er niets meer boven is
En niets meer beneden
En het is tijd voor de teugel
Het is tijd voor de zweep
Zal ze door de vlammen lopen?
Kan hij schieten vanuit de heup?
Dus bindt hij zich vast
Aan de galopperende merrie
En zij bindt zich vast
Aan de ruiter daar
En er is geen ruimte
Maar er is links en rechts
En er is geen tijd
Maar er is dag en nacht
En hij leunt op haar nek
En hij fluistert zacht
"Waar je ook gaat, ik ga met je mee"
En ze draaien zich om als één
En ze gaan voor de vlakte
Geen nood aan de zweep
Ah, geen nood aan een teugel
Nu de omhelzing van deze vereniging
Wie maakt haar stevig vast?
Wie knipt ze uit elkaar
De volgende nacht
Sommigen zeggen het was de ruiter
Sommigen zeggen het was de merrie
Of dat liefde is als de rook
Onherstelbaar
Maar mijn lieveling zegt
"Leonard, laat het gewoon gaan,
dat vertrouwde silhouet
Aan de grote westelijke hemel"
Dus ik kies een melodie
En meteen gaan ze door
En ze zijn verdwenen als de rook
En ze zijn verdwenen als dit lied
Sengai Gibon (1750-1837), Plaatje van de Os, nr. 6, Met de Os naar Huis