Leven vanuit “I shin den shin”, van hart tot hart.


Ton Lathouwers, Zenmeester Hui-Yu Roshi is zaterdagavond 16 november om half zes overgegaan naar een andere werkelijkheid. Hij is over het lijden van deze wereld heen, in het licht. Onderweg naar de zendo rolde steeds vaker het zinnetje: “Going slowly into eternity” over zijn lippen. Een priestervriend had dit ooit tegen hem gezegd. Hij hield van dat zinnetje. De laatste jaren vielen steeds meer mensen om hem heen weg, zijn zoon Wladimir, goede vrienden en ‘reisgenoten’ uit het verleden. Hij begon een verlangen naar de eeuwigheid te ontwikkelen, waarvan hij overtuigd was, dat we daar samenkomen met onze geliefden. Hij geloofde daar stellig in.

Hij haalde daarbij zijn geliefde schrijver Sjestov aan die zich de vraag stelt: “Waarom vond het Ene, dat toch zo vol is van zichzelf, zo al-begrijpend en zo vol vrede, het nodig om zich op te splitsen in myriaden zielen en deze zielen in de wereld te werpen, hen te doen verblijven in die mysterieuze lokkende lichaamscellen, als het achteraf zou blijken dat het beste wat die zielen kunnen doen is hun lichamen weer verlaten en terug te keren tot dat Ene waaruit zij oprezen? Waar ligt de ‘waarheid? In de voorwaarts gerichte beweging weg van het ‘Ene’, waaruit wij ontsnappen na een grenzeloze krachtsinspanning? Of in de beweging terug naar de Ene, in het besef dat de eerste vermetelheid een oerzonde was?”[…] “Heel het leven is één creatieve vermetelheid en precies daarom een eeuwig mysterie, dat nooit kan worden herleid tot iets dat klaar of begrijpelijk is. […] De vermetele mens gaat moedig voorwaarts, niet omdat hij of zij weet wat haar te wachten staat, maar door ‘sola fide’, alleen door geloof.”

Geloof, en het vertrouwen dat niemand eruit kan vallen. Dat iedereen zal worden gered, zelfs de duivel, ook Judas, zelfs Hitler en Stalin, het was zijn diepste verlangen en weten, want: “Niemand valt eruit!” Zijn motto waren de woorden van Julia of Norwich, die hij als opdracht schreef in de vele boeken die hij tijdens sesshins meegaf aan deelnemer, want Ton gaf alles weg. “All shall be well and all will be well and sin is behovely”. De zonde hoorde erbij. Want wij mensen zijn feilbaar en dat wist hij maar al te goed vanuit zijn eigen turbulente bestaan dat hij heeft geleid. Felix culpa! Gelukkige val, want de zonden zullen u worden vergeven en dat mysterie is vele malen groter, dan die keurige mensen die nooit iets fout doen. Wij herinneren ons Ton als een menselijk en groot zenmeester.

In september deelde Ton het bericht dat hij niet aanwezig kon zijn in de november-sesshin. Het was de tweede keer in de 25 jaar dat wij in Steyl sesshins organiseren dat hij er niet was. Op 21 oktober schreef hij het laatste alarmerende bericht aan zijn dharma-opvolgers: “Geachte reisgenoten op de Weg, het moment is gekomen, dat ik me moet terugtrekken. Gezien mijn leeftijd en gezondheid heb ik vooral nood aan bezinning. De tijd, die mij nog resteert wil ik vooral daaraan besteden”. Dit schrijven is hierover tevens een soort testament. Hij besluit met een frase uit de Mumonkan: “Laat elk woord, dat uit je hart komt opwellen als dat aller diepste, als het familiejuweel zo intiem, zo krachtig dat heel het universum opnieuw tot bestaan komt”. Grote dankbaarheid rest ons, grote dankbaarheid aan een groot zenmeester Ton Lathouwers.

Grote dankbaarheid dat hij zo lang in ons midden is geweest, grote dankbaarheid voor wat hij voor ieder van ons heeft betekend. Een groot zenmeester is van ons heengegaan, einde van een tijdperk….we zijn dankbaar dat we acht jaar zo intensief in de sesshins met hem mochten samenwerken. Zijn opvolgers zetten zijn nalatenschap voort.

‘In de dood wil iets nieuws geboren worden…..’

Het is troostvol dat Ton wordt herdacht tijdens de soetra-diensten van Yokoji, het zencentrum in California dat is opgericht door Maezumi, in zenkloosters in Nederland en in de kloosters van Steyl.

Laten wij Ton gedenken door te doen waar hij al die jaren de nadruk op gelegd heeft: samen mediteren, samen gaan zitten en ingaan tot de stilte.


Namens Maha Karuna Ch’an,
Elsbeth Wolf
Marja de Groote

Terug